Op 1 september 2024 vond Lotte van 11 uit groep acht van IKC de Perenboom een briefje op het schoolplein. Daar stond op: Juffrouw Helga. Dat was haar juf en ze was heel gemeen. Ze liet het aan haar beste vriendin Ketty en vriend Harly zien. Alle drie staarden ze naar het papiertje. Het was helemaal verwaarloosd en oud, het leek wel 374 jaar oud maar hun juf was maar 43 jaar. Ze begrepen er niets van en besloten het uit te zoeken.
Op de voetbal vertelde haar vriendin Emma dat juf Helga ook bij hen op school gewerkt heeft, maar dat er toen een kindje verdwenen is. Net als op de drie scholen daarvoor. Lotte schrok en vroeg verder. Het was al laat dus ze gingen allebei naar huis en ze spraken morgen na school af op het schoolplein. De volgende dag was iedereen bij elkaar. Lotte, Emma, Ketty en Harly maakten een plan. Ze gingen hun juf achtervolgen en dan gingen ze bij haar naar binnen en kijken of ze iets konden ontdekken. Het duurde heel lang, het leek wel jaren te duren maar toen ze bijna de hoop wilden opgeven kwam ze naar buiten en ze doken snel achter een struikje en wachtten tot ze van het schoolplein af was. Ze achtervolgden haar op een veilige afstand. Het leek wel een marathon maar uiteindelijk kwamen ze aan bij een groot huis helemaal in het bos. Ze wachtten tot hun juf binnen was en toen liepen ze voorzichtig rond het huis om te kijken of er een raampje open stond waardoor ze naar binnen konden. Ze waren bijna klaar toen ze een raampje open zagen staan. Ze slopen er naar toe. Lotte keek of juf Helga ergens te zien was maar ze zag niemand en ze klommen naar binnen. Ze waren in een kamer met een bed, een spiegel, een kledingkast en de muren waren geel. Fel geel. Lotte dacht dat het een slaapkamer was maar die zijn toch altijd op de tweede verdieping? Toen schoot haar iets te binnen: het was de logeerkamer. Ze slopen naar de deur en ze hoorden geen voetstappen. Harly deed de deur op een kier en keek voorzichtig om de hoek. Hij zag niemand en hij gebaarde naar de rest dat ze konden komen. Ze slopen door de gang. Ze hoorden voetstappen. Ze renden snel een kamer in. Ze schrokken want ze zagen een grote trap naar beneden. Ze liepen aarzelend de trap af. Onder aan de trap was weer een deur. Ketty deed de deur op een kier en keek naar binnen. Ze zag niemand maar ze zag iets bijzonders. Dat zagen de anderen aan haar gezicht. Ketty deed de deur wat verder open en nu zagen ze het allemaal. Er zat een geheim lab achter de deur. Overal borrelden drankjes. Ze liepen een rondje. Emma’s oog viel op een flesje met een groen drankje, het leek wel een toverdrankje. Er lag een briefje naast dat leek heel erg op het briefje dat op het schoolplein lag. Vergeetdrankje stond er op. Ketty wenkte haar vrienden en samen keken ze er naar. Harly keek op hij zei: “Daar; een deur.” Ze keken nu allemaal op en ze liepen naar de deur. Harly deed hem op een kier en keek naar binnen. Hij zag geen juf Helga maar wel een paar kinderen. Vier om precies te zijn. Het leek wel een paradijs. Er was eten, een speeltuin en een groot bed voor iedereen. Ze gingen naar binnen en de deur viel heel hard dicht. Toen was het stil. Ze keken rond en liepen naar een kind om te vragen hoe hij heette, maar hij haalde zijn schouders op. Ze liepen naar een ander kind maar die antwoorde op dezelfde manier. Zo ging dat ook bij de andere twee.
Ze begrepen er niets van maar toen zei Emma: “Het drankje.” De anderen keken haar vragend aan. Emma zei: “Het vergeetdrankje dat we in dat lab zagen.” “O die” zei Lotte. Waarop Ketty antwoordde: “Wat is er dan met dat drankje?” “Die kinderen die zijn ontvoerd waar Lotte over vertelde. Die zijn met dat vergeetdrankje alles vergeten en nu hebben we ze terug” zei Emma. Maar toen vloog de deur open. Het was juf Helga. Ze zag Emma, Lotte, Ketty en Harly. Aan haar hoofd te zien was ze woedend. In twee stappen was ze bij hen en ze riep boos: “Wat doen jullie hier stelletje rot kinderen!” “W-we” stotterde Harly “Nou!” riep juf Helga ongeduldig “We kwamen ons huiswerk halen” loog Lotte “maar nu we u hebben gevonden kunnen we het net zo goed aan u vragen” zei Lotte. “Maar hoe zijn jullie binnengekomen?” vroeg de juf
“De deur stond open” jokte Emma. “Maar kom toch mee dan geef ik jullie wat te drinken” zei hun juf met een gemene grijns op haar gezicht. “Gaat u maar voor juf” zei Lotte. Ze liepen terug maar toen ze bij het tafeltje kwamen waar het vergeetdrankje stond was het er niet meer. Ketty fluisterde het tegen haar vrienden en toen ze boven waren en het drinken hadden nam iedereen een flinke slok. Behalve Lotte. Ze had geen dorst. De juf probeerde haar wat te laten drinken maar Lotte zei nee. Alle anderen deden ineens raar. Ze wisten helemaal niets meer en toen zag Lotte de juf met het groene drankje naar haar toe komen. Lotte stond op en rende zo hard ze kon naar buiten het bos in en verstopte zich.
Ze keek op haar horloge. Het was al donker en het was bijna 5 uur. Ze liep terug naar huis. Toen ze thuis was liep ze naar haar kamer. Het was al 7 uur. Ze had er 2 uur over gedaan om thuis te komen. De volgende dag ging ze terug voor haar vrienden, maar nu nam ze een vriend mee. Hij was een professor en ze dacht dat hij misschien een tegendrankje kon maken om iedereen beter te maken. Ze liepen naar het huis. Gelukkig was het weekend dus had ze de hele dag de tijd. Ze kwamen bij het huis van juf Helga. Ze liepen naar het raam bij de logeerkamer en gingen naar binnen. Ze liepen naar het lab en naar de kamer met de kinderen. Er was geen juf Helga te bekennen. Ze zag haar vrienden, gelukkig waren ze er nog steeds. Ze ging terug naar het lab. De professor begon met het drankje. En Lotte ging naar haar vrienden. Ze keek rond en nam een kijkje in de kamer. Na een uurtje of twee kwam de professor binnen met in zijn hand een lichtblauw drankje. ‘Ik heb het tegendrankje’ en hij goot het in de monden van de kinderen en Lottes vrienden. Er gebeurde niets. Vragend vroeg Lotte aan de professor: ”Weet je zeker dat het werkt?” “Ja, maar je moet eventjes wachten.” Na een tijdje kwamen de kinderen weer een beetje tot leven. Ze keken om zich heen. Eentje zei: “Wat is er gebeurd?” “Jullie waren ontvoerd en opgesloten voor de perfecte school van juf Helga.” “Kom we gaan hier weg” zei Emma. Ze liepen naar boven, maar daar stond juf Helga. Ze zag hen en rende naar hen toe en schreeuwde: “hier blijven snot kinderen!” “Rennen!” riep Ketty. Ze renden zo hard ze konden terug naar de stad. Ze waren buiten adem. Emma vroeg: “Weten jullie waar jullie wonen?”
“Ja” antwoorden ze allemaal. “Oké dan brengen we jullie allemaal naar huis.” Toen ze de kinderen thuisbrachten waren de ouders super blij hun kind terug te hebben. Uiteindelijk waren ze klaar en ze namen afscheid van elkaar. Juf Helga heeft niemand ooit weer terug gezien.