Het was een doodnormale dag en ik ging naar school. Ik zit op IKC Klimboom en daar woon ik vlakbij. Onderweg kwam ik Lorian tegen en toen gingen we samen naar school. Lorian is mijn vriend en zit bij mij in de klas in groep 8. Toen we op school kwamen, begon iedereen over aliens te praten. Alle kinderen hadden die nacht gedroomd over aliens, Lorian en ik ook. Ik had hier nog niet met Lorian over gepraat, omdat ik dacht dat hij het raar zou vinden. Alle dromen waren ongeveer hetzelfde; we hoorden iets buiten, een soort gezoem. We keken uit ons raam en zagen een groen, fel licht. Toen zagen we een soort shuttle en gingen we snel weer terug naar bed. Het leek zo echt, dat we ‘s ochtends dachten dat het echt gebeurd was. Maar was dat ook zo?
Toen begon de meester met de les. Mijn meester heet Alexander en hij is heel aardig. Het viel me op dat hij anders deed dan normaal. Hij gaf geen boks toen ik binnenkwam en sloeg de opdracht van de dag over. Ook deed hij geen check-in bij ons. Dat is dat de meester weet hoe je je voelt. Ik stak mijn vinger op en vroeg aan de meester of er iets aan de hand was, maar toen ging de meester verder met uitleggen. Toen de meester klaar was met uitleggen, vroeg ik aan Lorian of hij ook vond dat de meester zo raar deed, maar op dat moment ging de meester de klas uit.
Ik deed alsof ik naar het toilet ging, maar in plaats daarvan volgde ik de meester. Hij liep naar buiten en begon te rennen. Ik rende achter hem aan en hij ging smalle paadjes in tussen allemaal huizen door. Ik probeerde hem te volgen zonder dat hij mij zag. Dat was best lastig, want hij ging als een speer. Ik raakte helemaal buiten adem. We kwamen uit bij het Binnenpark, waar ik tussen de bomen door een groen, fel licht zag. Precies hetzelfde als in mijn droom. Meester Alexander stampte met zijn voeten op de grond en toen kwam er een shuttle tevoorschijn uit het groene licht. Ik had me verstopt achter een struik, maar ik liet per ongeluk een scheet. De meester keek om, maar ik kon net op tijd bukken. De deur van de shuttle ging open en daar stond meester Sijmen… Meester Sijmen is de directeur van IKC Klimboom. Ik begreep er helemaal niets meer van en ik was bang. Ik ging voorzichtig achter de struik vandaan en rende terug naar school.
Terug in de klas vertelde ik aan Lorian wat ik had gezien. Gelukkig geloofde Lorian mij. Jill en Kayla hoorden ons praten. Jill en Kayla ken ik al vanaf groep 3. Met z’n vieren praatten we over wat er was gebeurd. We besloten om samen op onderzoek uit te gaan. Die middag stond onze stagiaire voor de klas en meester Alexander kwam niet meer terug.
Na school gingen Lorian, Jill, Kayla en ik naar het Binnenpark. Ik liet ze de plek zien waar de shuttle had gestaan. We stampten met onze voeten en ja hoor, daar kwam uit het groene licht de shuttle weer tevoorschijn. De deur ging open, maar we zagen geen meesters. Ik besloot om als eerste naar binnen te gaan en ik zag een laboratorium. Ik zag meester Alexander, juf Cheyenne van groep 6/7 en meester Maarten van groep 5 in een ronde kooi zitten. Ze keken een beetje wazig uit hun ogen, maar toen ze ons zagen, keken ze blij. ‘Pak snel de sleutel van de kooi!’, riep meester Alexander. Ik zag de sleutel hangen en Lorian hielp me om de kooi open te maken. Op dat moment kwam meester Sijmen de shuttle binnen samen met meester Alexander. Onze monden vielen open. “Hoe kan dit nou? Zijn er twee meesters Alexander?”, riepen we alle vier tegelijk. “Ja, we zijn gekloond door meester Sijmen!”, gilde juf Cheyenne. “Grijp die kloon en gooi ‘m in de kooi!”, riep meester Maarten. We stortten ons allemaal boven op de kloon van meester Alexander en gooiden hem in de kooi. Lorian had de sleutel nog in zijn hand en deed snel de kooi op slot.
Intussen was meester Sijmen ervandoor gegaan. We lieten de kloon van meester Alexander achter in de shuttle en renden met z’n allen achter meester Sijmen aan. Jill rende voorop en toen ze op het bruggetje bij het water was, kon ze hem een kickbokstrap geven in z’n knieholte. Meester Sijmen viel en probeerde weer overeind te komen, maar wij waren er intussen ook en duwden hem met z’n allen het water in. Toen gebeurde er iets vreemds; het water begon te borrelen en er kwamen allemaal snippers naar boven. Meester Sijmen loste op in het water.
We hadden niet veel tijd om hier verder bij stil te staan, want ineens kwamen de klonen van juf Cheyenne en meester Maarten aangelopen. Ik had het gevoel dat ik dubbel zag. Meester Maarten greep meteen zijn eigen kloon vast en juf Cheyenne die van haar. We hielpen mee om ze naar de shuttle te brengen en sloten ze snel op in de kooi. We stampten met z’n allen een paar keer hard op de grond en de shuttle vloog weg. Meester Sijmen hebben we nooit meer teruggezien. Meester Alexander werd de nieuwe directeur van IKC Klimboom. En de shuttle met de klonen? Deze is voorgoed verdwenen in de ruimte…